Er-Varen en Be-leven

Het varen zit Gaby Koomen (48) misschien in de genen. "Mijn opa is Chinees en Aziatische piraten maken deel uit van onze stamboom. Mijn halfzusje woont op een motortjalk en ik op deze zeilklipper." Gaby wijst de weg op de Nieuwe Maen, die deel uitmaakt van de zogenaamde Bruine Vloot, zeilschepen van zeker zo'n honderd jaar oud die vroeger dienst deden als vrachtschepen, maar nu een recreatieve functie hebben. "Groepen kunnen de klipper een weekend of week boeken. Van het voorjaar tot de late herfst vaar ik en daarbuiten is er nog genoeg te doen. Zo'n oude schuit vergt veel onderhoud".

Nog nooit gezeild

Eigenlijk werd Gaby pas laat schipper. "Ik was zwemlerares in gemeentebaden maar dat was ik na tien jaar zat. Bij wijze van grap reageerde ik op een advertentie van het schip Willem Barntsz waarin ze om een matroos vroegen. Ik had nooit gezeild, maar werd toch aangenomen. Dat was in 2001. Ik deed uiteindelijk allerlei werk aan boord, ook in de spoelkeuken en achter de bar. Het bootleven fascineerde me, ik ging naar de Zeevaartschool en werd stuurman. Maar alle pionnetjes, van kok en matroos tot kapitein, zijn even belangrijk. Als de matroos bij wal geen lijntje gooit, of het zeil niet omhoog of naar bendende haalt, gaat het mis. Je moet echt alles samen doen. Het kan niet anders. Toch zijn de groepsprocessen die zich onder de bootgasten voltrekken het leukste van alles. Zoals tijdens de vrouwenweekenden. Of de speciale vierdaagse boottrip van de Gaypride die ik begin augustus organiseer. Ik ben zelf niet zo'n groepsmens en hoe ik mezelf neerzet, is best een uitdaging. Dat ontwikkelt mij het meeste."

Windkraht 6-7

"Hoe een vaardag eruit ziet? Het weerbericht beluisteren, is het eerste dat je doet als je wakker wordt. Dat kan direct kopzorgen geven", grinnikt Gaby. "vooral als er twijfel is. Als het weerrbericht een windkracht 6-7 geeft bijvoorbeeld. Dan heb ik liever windstoten met kracht 10. Dan is het duidelijk, je vaart niet uit. Daar is iedereen het over eens. Bij een twijfelgeval zijn er soms fanatiekelingen die zeggen dat ze eerder wel et dat weer gevaren hebben. Bij goed weer kies je simpelweg een paar plekken waar je heen kunt varen. De keuze is aan de groep. Mensen willen wel iets aardigs doen aan land. De lengte van de tocht maakt ook uit. De hele dag kruisen, tegen de windin, duurt langer. Dan is Lelystad-Den Oever te ver. Enkhuizen is dan beter. De afstanden in Zeeland zijn wat dat betreft perfect, net wat kleiner. Op Grevelingen ga je van de sluis naar de Brouwersdam aan de andere kant. Onderweg kun je even stoppen voor lunch of poedelen langs het Noordzeestrand. Rust moeten we als schippers verplicht nemen. We vullen daartoe steeds het rusttijden- of vaartijdenboek in. Daarnaast heb je het AIS, het Automatic Identification System. Het is een apparaat dat seintjes uitzendt waar je bent. Via het systeem geef je door met hoeveel passagiers en bemanningsleden je bent, of je onder zeil of op de motor vaart. Waar je heengaat. nderweg gaan de twee marifonen aan. Een voor het weerbericht en een op het algemene kanaal voor onderlinge oproepen. Bij het naderen van de haven wordt het weerkanaal even het havenkanaal".

Klein wonen in schippersdeel

"Ik deed tot mijn zoon achttien werd alleen dagtochten als losse schipper. Vanwege het co-ouder-schap. Eerder was ik getrouwd met een man. Dat huwelijk hield niet over en de situatie werd er niet beter op ton ik mijn huidige vriendin kreeg. Mijn zoon is inmiddels op zichzelf en ik kocht een eigen boot. Mijn rijtjeshuis gaf ik op. Desiree vaart nu wel eens mee, maar samenwonen doen we niet. Geen behoefte aan. Dat weinig honkvaste, steeds op een andere plek wonen, geeft een vrij gevoel. In de winter heb ik in Zierikzee, maar ook in Dordrecht gelegen en verder kan het Enkhuizen en Medemblik zijn. Piepklein wonen in het schippersdeel gaat Gaby goed af; "Het is gezellig. Oude kat Twiccy moest wel naar een vriendin verhuizen."

Meer info

http://nieuwe-maen,nl en ezs.nl (Enkhuzier Zeevaartschool)